Rozdział piętnasty: Muszę już wsiadać, Draco...

20 Lipca 2008r. Londyn

Jest szesnasta, moja duża walizka jest spakowana na dwa tygodnie, pewnie tak jak zawsze w innych krajach, obkupię się w Turcji . Ubrana w fioletową, bawełnianą sukienkę do poł uda oraz w czarnych szpilkach, sprawdzam ostatnie rzeczy, chyba wzięłam wszystko, pożegnałam się ze wszystkimi… no nie zupełnie, od szesnastego JEGO nie widziałam, rozstaliśmy się bez pożegnania czy czegokolwiek. Wyszłam z domu ciągnąc za sobą walizkę, zamknęłam drzwi i zjechałam windą na parter, wyszłam i zagwizdałam na taksówkę, od razu się jakaś zatrzymała, „Na lotnisko” powiedziałam, a taksówkarz od razu ruszył. Długo nie jechaliśmy, znowu widziałam te same miejsca, te same szkoły, drzewa…To wszystko. Zrobiło mi się przykro, a w moich oczach pojawiły się łzy. Nie chciałam znowu wyjeżdżać, chciałam tu zostać… Tylko nie wiem dla czego. Dojechałam tam dziesięć przed dziewiętnastą, przeszłam przez bramki kontrolne, bez większych przeszkód, wyszłam na płytę lotniska, sprawdziłam numer lotu i udałam się do właściwego samolotu, w biznes klasie. Weszłam do samolotu, który był bardzo elegancki, urządzony w kolorach ciepłego karmelu i ciemnych paneli, z beżowym dywanem na całym pokładzie. Zajęłam swoje miejsce, od razu wyjmując laptopa z torby. -Coś Pani podać? Panno Weasley?Odwróciłam głowę w stronę z którego doszedł mnie ciepły głos, jak się domyśliłam stewardesy, spojrzałam się na nią, kobieta o ostrych rysach twarzy, wydatnych kościach policzkowych, wąskich ustach oraz lekko rozciągniętych, ciemnych oczach. Swoje czarne włosy spięte miała w kok, obwiązany, czerwoną chustką, usta miała pomalowane na blado, beżowo z dodatkiem błyszczyka oraz z lekkimi, czarnymi , kocimi kreskami na oczach. Uśmiechnęła się do mnie, ukazując swoje zęby, koloru kości słoniowej, z zaostrzonymi kłami. Ubrana w czerwono-granatowy uniform, z czerwoną chustką wsadzoną, do granatowej marynarki, w białej koszuli oraz ciemno niebieskiej spódnicy. Ten głos, taki przyjemny i ciepły, nie pasował do tej „zimnej” kobiety. -Tak, lampkę szampana oraz truskawki.-Dobrze, zaraz podamy.Uśmiechając, się do mnie delikatnie odeszła, do innego pasażera. Było nas w samolocie, siedmioro. Jak się domyślałam, nikt więcej nie wsiądzie, takie samoloty zazwyczaj „zapychały” się do góra dziesięciu pasażerów. Stewardesa podała mi zamówione, rzeczy oraz oznajmiła mi że mam jeszcze pół godziny, na opuszczenie samolotu. Skorzystałam z tej okazji i wyszłam z samolotu, udając się do łazienki, aby lekko się odświeżyć. Wychodząc zahaczyłam, jeszcze o sklepik w którym, kupiłam sobie dwie butelki wody. Wyjęłam nową komórkę i zadzwoniłam do ambasadora mówiąc  mu że już jestem na lotnisku, i za dwadzieścia minut wylatuję,  ucieszył się bardzo. Zadzwoniłam do rodziców, i się pożegnałam po raz setny, wróciłam do samolotu. Obok schodków do wejścia, stał mężczyzna. Pokazując mi swoje plecy, miał blond włosy, które rozwiewały podmuchy wiatru, ubrany był w ciemną koszulę i ciemne spodnie. Jego cień w zachodzącym słońcu, była bardzo długa. Z każdym krokiem, rosło we mnie zaciekawienie, z każdym krokiem, jak byłam coraz bliżej, coraz bardziej się zastanawiałam kim ten mężczyzna jest. Wreszcie go ujrzałam, zobaczyłam znajome ostre, rysy twarzy, piękne stalowe oczy oraz z dziennym zarostem. Spojrzał na mnie tymi oczami, a mnie przeszedł dreszcz.-Co Ty, tu Malfoy robisz?! – wykrzyczałam, przekrzykując głuchy ryk samolotów. -No, no Weasley! Ja tu się przyszedłem, z Tobą pożegnać a Ty tu takie coś! – również wykrzyczał, na jego twarzy błądził cyniczny uśmieszek, lecz w jego oczach, zobaczyłam tęsknotę, lecz tylko przez sekundę.-No to się ze mną, pożegnaj Malfoy! Muszę zaraz wsiadać!-Pff… Muszę coś od Ciebie zabrać!Spojrzałam na niego zaciekawiona, ostatnio miał taki wyraz twarzy, tego dnia na obiedzie u mamy, w mojej sypialni. Przez głowę przeszła mi szalona myśl, gdy nagle poczułam jego wargi na swoim policzku, powoli przesuwał się w stronę moich ust, obsypując mnie pocałunkami, w końcu „dotarł” do celu, zaczął mnie całować z takim zapałem, że zrobiło mi się dwa razy bardziej gorąco. Myślałam że rozpłynę się, z powodu tych wspaniałych ust, cudownego języka i szorstkiej twarzy, która przyjemnie kuła. Czułam się jak w bajce, jakbym była księżniczką, a on wrednym, dupkowatym, zabójczo przystojnym księciem. Moja bajka skończyła się w tym samym momencie, co usłyszeliśmy głos stewardesy.-Panno Weasley! Zaraz odlatujemy! Proszę wracać na pokład!Leniwie odsunęłam się, od pochylonego Malfoya, ręce miał schowane w kieszeniach spodni, dobrze że trzymałam te butelki, inaczej chyba bym się na niego rzuciła. Oblizał wargi, mrucząc przy tym jak dziki kot. Szybko jeszcze skradł mi, całusa aby ponownie oblizać usta. Klepnęłam go dłonią w tors, patrząc w jego ściągnięte rysy twarzy. Wydawał się zmartwiony, uśmiechnęłam się do niego pocieszająco i delikatnie musnęłam jego wargi, czułam się do niego przyklejona. W końcu udało mi się wydobyć z siebie głos, lekko zachrypnięty. -Muszę już wsiadać, Draco…-Wiem to, Weasley.Uśmiechnęłam się lekko.-To ja już pójdę Malfoy.-Idź, zanim zrobię coś, czego będę żałował, że nigdy więcej tego nie zrobię. Nachylił się nade mną i znów mnie pocałował, tym razem żeby pokazać mi że jestem mu dłużna. Oderwałam się i jak najszybciej odwróciłam, idąc do schodków czułam jego wzrok na sobie.  Weszłam nawet nie machając czy odwracając się, bo wiedziałam że bym nigdzie nie poleciała, jak bym to zrobiła. Mając na ustach jego smak, brandy połączoną z whisky. Usiadłam na swoim miejscu i już po chwili wzbiliśmy się w powietrze, byłam tak pogrążona w myślach że nie zauważyłam, kiedy coś na pokładzie zaczęło dziać się nie tak.  x