Prolog

11 Lipiec 2008r. Londyn.

„Kto dziś pamięta te dawne lata?

w bzach i jaśminach schowana chata.

Na dachu złote słomy poszycie

pod oknem malwy w pełnym rozkwicie”.

Było ciepłe lipcowe po południe,  na lotnisku w Londynie, już pojawiały się pierwsze samoloty, z jednego z nich wysiadła młoda kobieta, ubrana była w lawendową sukienkę przed kolano na krótki rękaw z okrągłym dekoltem ,przepasiona czarnym paskiem podkreślająca idealną figurę, na prawej ręce miała czarno-fioletową bransoletkę, do tego drobny naszyjnik i kolczyki w tym samym kolorze, czarne szpilki podkreślały jej długie i zgrabne nogi,  rude włosy upięte były w luźny kok, do tego usta pomalowane różowo bladą szminką, na twarzy, miała czarne okulary, przeciw słoneczne. Które nadawały jej tajemniczości, kobieta przemierzała szybko płytę lotniska ,  czarna torebka na srebrnym łańcuszku, zwisająca z jej lewego ramienia odbija się od bioder. Rudowłosa weszła do głównego budynku, przeszła wprost do punktu kontrolnego, przy barierce, stała szczupła kobieta o czarnych włosach spiętych w luźny koński ogon,  z przyjemnymi i ciepłymi piwnymi oczami, pełnymi ustami, pomalowanymi czerwoną szminką, ubrana była w ciemną niebieską spódnicę do kolan, białą koszulę z kołnierzykiem, z ciemno niebieskim krawatem  i niebieską marynarką, miała na nogach czarne balerinki, twarz miała przyjazną na jej prawej piersi była plakietka, z napisem „Cameron White” 

- Dzień Dobry –kobieta  uśmiechnęła się przyjaźnie.

-Dzień Dobry – odpowiedziałam bez większego entuzjazmu, Cameron spojrzała jedynie na mnie z grymasem na twarzy który miał być uśmiechem- przepraszam miałam ciężki lot – powiedziałam i lekko się uśmiechnęłam .

-Ależ oczywiście,  rozumiem to – uśmiech – skąd pani wraca?

- Z Japonii .

- O! – powiedziała kobieta z entuzjazmem- przepraszam że tak wypytuje…

-Nie  ma za co.

- Ale gdzie pani pracuje?

- W kancelarii adwokackiej.

-Aha no dobrze, my tu sobie rozmawiamy a ja pani paszportu jeszcze nie sprawdziłam. Mogę? –kobieta wyciągnęła rękę w moją stronę.

-Tak  oczywiście- otworzyłam torebkę, zaczęłam poszukiwać paszportu, to nie było takie łatwe,  przecież jestem czarodziejką i  w tej torebce mam wszystko, czuję szminkę,  perfumy, bluzkę, sukienkę, spodenki, spódnicę,  buty,  portfel, różdżkę, aparat i o ! mam ! Paszport, trochę to potrwało, Cameron dziwnie się na mnie patrzyła podczas poszukiwań mojego paszportu,  podaje go jej.

- Pani Ginevra Weasley ?

-Tak.

-Urodzona  11 sierpnia 1981 roku?

-Tak.

-No dobrze, proszę bardzo – uśmiechnęła się i podała mi paszport do mojej wyciągniętej ręki .

-Dziękuję – uśmiech

- Miłego dnia życzę.

Kiwnęła głową na pożegnanie a ja odpowiedziałam tym samym, schowałam paszport i poszłam do bramki tam zobaczyłam mężczyznę o ciemnej karnacji, czarne włosy, i ciemno niebieski garnitur , nie widzę plakietki z nazwiskiem ani jego twarzy,  dopiero gdy podchodzę ujawnia mi się Dean Thomas, moje zdziwienie  było nie do opisania zresztą tak jak i Deana. Spojrzał na mnie,  zilustrował mnie wzrokiem i się szeroko uśmiechnął ukazując  swoje równe, śnieżno-białe zęby. Nie widziałam go od wojny z Voldemortem ,  po tym jak Harry wygrał. Właśnie, ciekawe co u Harry’ego ciekawe jak mu się układa z Hermioną… Dość myślenia o Harrym  teraz jestem inną Ginny, teraz pan Potter nie jest mi do szczęścia potrzebny.

- Czy mnie wzrok myli? Czy to naprawdę Ty Ginny? – z moich rozmyślań wyrwał mnie głos uśmiechniętego od ucha do ucha Deana. Nie dał odpowiedzieć. – Ale Ty ślicznie wyglądasz!

-Tak to ja Dean ta sama Ginny,  ty też się nieźle trzymasz – uśmiech i rzucenie się w ramiona- Merlinie jak ja Cię dawno nie widziałam!

-Ja ciebie też Gin! –złapał mnie mocniej – Wyładniałaś chyba co?

-Dean! –lekkie uderzenie w pierś.

-No co Gin? Przecież wiesz że zawsze mi się podobałaś i tak , zostanie do końca.

-Tak, tak wiem. To co masz kogoś czy nie masz?

-Ależ oczywiście że mam trzy sowy i dwa koty.

-Dean ! Ja mówię poważnie. – karcący ton z uśmiechem na twarzy.

-Ja też! –zaręczył chłopak z ręką  na piersi.

-To co ? Jak ma na imię?

- Padma.

-Ta Padma? – zapytałam wskazując za siebie, myślałam o Padmie Patil oczywiście.

-Nie ta. –wskazał na siebie.

-Ach! To miło mi Cię poznać Padmo. A teraz tu zostań, i poczekaj aż wrócę, muszę wykonać jeden telefon, nie przejmuj się jak usłyszysz syreny. Ci panowie nic ci nie zrobią, jedynie zabiorą cię do bardzo miłego miejsca. Poczekaj tu- powiedziałam wyciągając przed siebie ręce w geście pozostania na swoim miejscu. Dean spojrzał na mnie jak bym  to ja miała problemy z tożsamością a nie on.

-Ginny! – oskarżycielski ton, jak zobaczył że wyciągam komórkę, żeby zadzwonić do Munga . Odkąd pojawiły się komórki w świecie magii jest znacznie łatwiej.

-Tak Padmo?

-Chodzi mi o Padmę Patil.

-Patil? Tą Patil?

-Tak tą Patil.

-Ale co? Jakieś poważniejsze plany? Czy nie?

-Wiesz Ginny, nie było cię dziesięć lat, i trochę się pozmieniało. U mnie, u Harry’ego, Rona, Hermiony, Luny i Nevilla…

-To co Ty na to żebyśmy się umówili na kawę ?

-Dobrze, kiedy masz czas?

-Może jutro?

-W sobotę? Może być  , a o której?

-A o której Ci pasuje?

-Może być na trzynastą ?

-Może.

-Dobrze to jesteśmy umówieni.

-Dobrze, to ja będę szła.

-Do zobaczenia jutro. – pocałował mnie w policzek.

*2 MINUTY PÓŹNIEJ*

-Dean!

-Ginny? Co Ty tu jeszcze robisz?

-A jak mam przejść przez tą cholerną bramkę?

-A no tak! Daj „zbadam” cię jak to się u nas mówi.

-Dobrze.- Dean dotknął moich nóg, brzucha, ramion i głowy.

-Zdaje się że nic nie legalnego nie masz przy sobie.

-No rzeczywiście.

-Torebka magiczna? Czy mugolska?

-Magiczna.

-Dobra idź.- pocałował mnie jeszcze raz w policzek. Przeszłam przez bramkę, odwróciłam się i pomachałam, on zrobił to samo. Odwracam się i idę pewnym siebie krokiem, przez budynek, wchodzę na ruchome schody, zjeżdżam w dół, i wychodzę przez duże szklane otwierane drzwi. Na chodniku stoją ludzie rozmawiają ,z innymi ludźmi, mnóstwo żółtych taksówek przejeżdża ulicą , staję przy krawędzi i gwiżdżę, nagle jedna z nich się zatrzymuje, podchodzę , otwieram drzwi , wsiadam, słyszę.

-Dokąd ?

-Na Charing Cross Road  .

-Już.

************

Ponieważ blog został przeniesiony z domeny: stwotrzenibyzycrazem.blog.pl rozdziały pojawią się jeszcze dzisiaj do tych których zakończyłam z tamtym blogiem. Oraz będzie nowy rozdział ;)

Mam nadzieję że się wam spodoba. Jak możecie to komentujcie :)